Close Range Love: เมื่อครูตกหลุมรักนักเรียน(movie review)

"คนเรา จิตใต้สำนึกของเขาจะโกหกไม่เป็น...นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันถึงเข้าใจเธอได้"

ก่อนอื่นเราต้องบอกว่า เราไม่ใช่คอหนังญี่ปุ่น...แต่ก็เคยเป็นติ่งซีรีย์อยู่ช่วงนึงสมัยช่อง iTV  มีดูอะนิเมะบ้างประปราย เรื่องนี้เลยถือว่าเป็น Live Action ญี่ปุ่นเรื่องแรกในรอบหลายปีของเราเลยทีเดียว เพราะฉะนั้นเรื่องนี้ไม่ธรรมดานะ!!!!

เราเจอตัวอย่างหนังเรื่องนี้เด้งตัวอย่างมาในยูทูปโดยบังเอิญตอนที่กำลังฟังเพลง Teacher's pet ของ Melanie Martinez โดนตกโดยพระเอก เลยไปตามหาดูจนได้ เป็นหนังตั้งแต่ปี 2014 นู่นแหน่ะ แต่อยากบอกว่ามันดีต่อใจมากมายยยย  เราถึงกับวนดูไปเกือบ 10 รอบเลยทีเดียว!!!!

Close Range Love หรือ Short Distance Relationship ชื่อญี่ปุ่นว่า Kinkyori Renai ชื่อไทยว่า "รักใกล้ตัวของสาวอัจฉริยะ"(!!!) สร้างจากการ์ตูนมังงะชื่อเดียวกัน เขียนโดย Rin Mikimoto มีแปลไทยแล้วด้วยโดยสำนักพิมพ์บงกชนะจ๊ะ(ใครสนใจก็ลองไปตาม) ส่วนตัวแล้วเรายังไม่เคยอ่านฉบับการ์ตูนนะ

มาโฟกัสที่ภาพยนตร์กัน พระเอกของเรา...อันนี้ต้องขอแนะนำเพราะเราเกือบจำพี่แกไม่ได้ Yamashita Tomohisa หรือที่เรารู้จักในชื่อ "ยามะพี" นักร้องชื่อดังที่อยู่ในความทรงจำตั้งแต่เด็กของเรา(และสาวๆทั้งหลาย) หน้าตาพี่แกอาจจะเปลี่ยนไปบ้างตามวัย แต่การแสดงบอกเลยว่าสุดมากจะแม่!!  ส่วนนางเอกหน้าตาจิ้มลิ้ม ดูไปก็คล้ายๆ Lisa วง BlackPink อยู่เหมือนกัน เธอคือ Komatsu Nana หนังที่สร้างชื่อจริงจังสุดๆของเธอคือ The World of Kanako หนังสยองขวัญที่เป็นที่พูดถึงมากๆ ซึ่งบทบาทนี้เหมือนกับจะเป็นตัวละครต้นแบบ "แนนโน๊ะ" จากซีรีย์ "เด็กใหม่" ของบ้านเราเลยทีเดียว

ถ้าโดยพล็อตเรื่องรวมๆของเรื่องนี้ถือว่าไม่ได้มีอะไรซับซ้อนนะ แต่สิ่งที่มีเสน่ห์และน่าประทับมากๆของเรื่องนี้คือ รายละเอียดเล็กๆน้อยๆที่ซ่อนอยู่ในบุคลิก คาแรกเตอร์ตัวละคร มีเหตุมีผลที่ทำให้เข้าใจได้ว่าทำไม มันถึงเป็นแบบนี้ ภายใต้ความเรียบง่ายของเรื่องกลับมีความสวยงามและละมุนละไมอยู่...^^

เอาจริงๆส่วนตัวเราคิดว่าด้วยพล็อตแบบนี้มันก็มีความยากในตัวของมัน ในแง่ของศีลธรรมอะไรใดๆอ่ะนะ คือถ้านำเสนอไม่ดี ก็อาจเป็นดราม่าได้ แสดงไม่ดีก็อาจดูหัวงูไป "ความรักของครูหนุ่ม กับนักเรียนสาว มันจะดีเหรอ?" แต่สำหรับเรื่องนี้ เค้าไม่ได้ทำให้เรารู้สึกไปในทางชวนอี๋ หรือรู้สึกประหลาดเลยนะ อาจเป็นเพราะเขาไม่ได้นำเสนอในรูปแบบ รักแบบวัยรุ่น จีบกันหัวเราะกิ๊กกิ้ว(ในความรู้สึกของเรานะ) แต่จะเป็นในรูปแบบที่เป็นความผูกพัน ดูแลเอาใจใส่ ดูอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆทำนองนั้น มีความจริงจังในแต่ละการแสดงออกและมีการเล่าในเชิงตั้งคำถามในความสัมพันธ์ของตัวละครด้วย...ซึ่งเป็นสิ่งที่เราชอบมากในการดูหนังแต่ละเรื่องเลย

หนังเรื่องนี้จะทำให้ได้เห็นมุมมอง "ความรัก" ในรูปแบบหนึ่งที่ไม่ต้องด่วนตัดสินว่ามันถูก หรือผิด แต่เป็นการให้เราได้ลองคิดดูซิว่า ถ้าสิ่งนี้มันเกิดขึ้นด้วยความจริงใจ ของคนสองคนจริงๆ...พวกเขาจะเป็นยังไงกัน?

เรื่องของเรื่องก็คือ นางเอกเป็นเด็กที่เรียกได้ว่าเก่งตัวท็อปของสายวิทย์แต่ดันทำคะแนนภาษาอังกฤษได้ไม่ดี...พระเอกเป็นครูภาษาอังกฤษ(ที่เพิ่งเข้าใหม่)ก็เลยต้องมาสอนตัวต่อตัวเป็นกรณีพิเศษให้หลังเลิกเรียน...ก็เลยเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้สองคนนี้ได้รู้จักกันมากขึ้น...ซึ่งในตอนแรกๆก็ออกจะหมั่นไส้ๆ ไม่ชอบหน้ากันด้วยซ้ำ

นางเอกมีเพื่อนสนิทแค่คนเดียว นอกนั้นคือไม่สนิทกับใครเลย เพราะนางบุคลิกที่ไม่เหมือนใครคือ "ไม่แสดงออกทางสีหน้า" แต่จะมีท่าทางบางอย่างเวลารู้สึก ดีใจ เขิน กังวลหรือไม่โอเค ซึ่งพระเอกก็เป็นคนที่สังเกตเห็นพฤติกรรมพวกนี้

คะแนนภาษาอังกฤษของนางเอกก็ดีขึ้นๆ ความที่ต่างฝ่ายก็ต่างสังเกตกันไปมาก็เลยกลาย เกิดเป็นว่ารักกันซะนี่...แต่ด้วยความเป็นครูกับนักเรียน การแสดงออกใดๆก็ต้องปิดเงียบเป็นความลับไม่งั้นก็จะถูกไล่ออกกันหมด พระเอกก็เลยขอให้นางเอกแต่งงานกันหลังเรียนจบให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย...แต่ปัญหาคือถ้าจะแต่งงาน นางเอกก็อาจต้องทิ้งความฝันที่จะไปเรียนต่างประเทศ!!!...(ต้องไปติดตามมมม)

ถ้าพูดกันตามบริบทเอเชียๆ การที่ครูกับนักเรียนจะชอบกันมันก็เป็นเรื่องที่ไม่สมควรแหละ...แต่ถ้าจะมองในแง่ธรรมชาติของมนุษย์ ตัดเรื่องหน้าที่และความเหมาะสมไป  มันก็คือเรื่องความรู้สึกของคนสองคนอ่ะนะ เป็นเรื่องธรรมดาที่จะเกิดขึ้นได้เมื่อใกล้ชิดและเรียนรู้นิสัยกัน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น  กรณีนี้มันมีเรื่องของความเหมาะสมพ่วงมาด้วย ถ้ารักกันจริงก็เลยอาจต้องรอคอยเวลาที่สมควร right time right way กันสักหน่อย...ซึ่งในเรื่อง พระเอกก็พยายามมากเลยที่จะทำให้มันถูกต้องอ่ะนะ

ส่วนหนึ่งที่เราประทับใจคือ หนังไม่ได้ทำให้รักของสองคนนี้ดูก๊องแก๊งแบบสาวสวยชอบหนุ่มหล่อ หรือเป็นสาวป๊อปประจำโรงเรียนที่ชวนหลงไหล  แต่เป็นการที่ต่างฝ่ายต่างค่อยๆรู้จักกัน ชอบตัวตนของแต่ละฝ่ายจริงๆจนความรู้สึกมันชัดเจน เราคิดว่ามันเป็นพัฒนาการด้านความสัมพันธ์ของตัวละครที่ดีมากๆนะ...

(สปอย์เบาๆ)ถึงแม้ว่านางเอกจะเป็นคนรู้ความรู้สึกตัวเองก่อน และเลือกจะสารภาพรักก่อน แต่เอาจริงๆแล้ว คนดูอย่างเราก็สังเกตเห็นมาได้ตั้งแต่ต้นแล้วแหละว่า จริงๆแล้วพระเอกเป็นคนเริ่มสนใจนางเอกก่อน  คอยสังเกตพฤติกรรมต่างๆของนางว่า เออ..เวลามีความสุขนี่ชอบดึงกิ๊ฟแมวออกมาดูนะ  อายแล้วจะจับติ่งหู หรือเวลากังวล เครียด ไม่โอเคจะกำมือ

พระเอกจะเป็นคนที่สังเกต คอยพยายามเข้าใจ ดูอยู่ห่างๆ และเข้าหาก่อนเสมอ แต่ว่าด้วยหน้าที่ใดๆของพระเอกก็เลยทำให้พยายามห้ามตัวเอง พยายามไม่ทำตัวสนิทกับนักเรียนสาวๆ(ไม่ว่ากับใคร) ทำเป็นชิวทำเป็นกวนไปเรื่อย ...แต่จนถึงจุดนึงที่พี่แกก็รู้สึกว่า ไม่ได้ละต้องพูดออกไปแล้วนะ ก็เลยสารภาพรักกับนางเอก!!...ซึ่งจุดนี้เอง มันเลยทำให้คนดูอย่างเรารู้สึกได้เลยว่า เอ้อ...จริงๆแล้วพระเอกอินกับนางเอกมากกว่าที่แสดงออกไปอีกนะเธอ!!!

บอกเลยว่าเราทึ่งมากคือการแสดงของพระเอก คุณลุงยามะพี ของอิฉานน้านนน มันดีมาก เราชอบการใช้น้ำเสียง(ฟังเพลินมาก) และแสดงออกทางสายตาของลุงแกมากเลย คือรู้สึกได้ว่า มันเป็นการแสดงที่น้อยแต่มากอ่ะ เล่าความรู้สึกผ่านสายตา  อยากให้ลองดูจริงๆ มันทำให้ตัวละครนี้มีหลากหลายมุม และน่าสนใจมากๆ

ส่วนนางเอกเองก็ไม่เบานะถ้านับเป็นการแสดงเรื่องแรกๆ ของนางในตอนนั้น ภายใต้หน้านิ่งๆที่ต้องทำเหมือนเก็บความรู้สึก แต่ก็ยังต้องแสดงออกให้เรารู้ได้ว่านางโอเคไม่โอเคตอนไหน..ก่อนและหลังที่เจอกับพระเอกก็แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงเลย...

ส่วนที่เราคิดว่าควรจะเล่าเพิ่มอีกหน่อย คือเรื่องปูมหลังครอบครัวของนางเอก เราคิดว่าบางจุดมันยังไม่เคลียร์เท่าไหร่ว่าทำไมนางเอกถึงเคยเป็นคนร่าเริง แต่ก็กลับเปลี่ยนไปพยายามเก็บความรู้สึก ไม่อยากแสดงออกทางสีหน้า อยากเป็นคนเข้มแข็งตลอดเวลา จะว่าเป็นเพราะไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ทำให้รู้สึกว้าเหว่ ส่วนหนึ่งก็อาจจะเป็นไปได้ แต่อาจารย์ที่เป็นผู้ปกครองนางเอกก็ดูรักและเอาใจใส่นางดีอยู่นะ จุดนี้เราว่าถ้าขยายความปมของนางอีกหน่อยก็จะดีมากๆเลย

ส่วนฉากที่เราชอบมากที่สุด(สปอยล์หนักมาก)รองจากตอนจบคือ...ฉากที่พระเอกส่งข้อความให้นางเอกมาพบที่ห้องพักครูแล้วให้แฟ้มเอกสารภาษาอังกฤษ...

มันเป็นเหตุการณ์หลังจากที่พระเอกนางเอกสารภาพรักกันไปเรียบร้อยแล้ว ก็ตกลงกันว่าเวลาอยู่ที่โรงเรียนจะแสดงออกเป็นแค่ครูกับนักเรียน จนว่าจะเรียนจบแล้วแต่งงานกัน แต่พอถึงเวลาจริงนางเอกก็ยังเศร้าๆที่ต้องทำเป็นห่างเหินกัน...

ซึ่งตอนนี้พระเอกก็ส่งข้อความให้ไปพบที่ห้อง นางก็รีบวิ่งไปหา นึกว่าจะได้คุยอะไรกระหนุงกระหนิงแบบคนรักกันบ้าง แต่พระเอกแค่จะให้เอกสาร!!! นางเลยเสียใจ...แต่ด้วยความที่พระเอกชอบสังเกตอยู่แล้ว ถึงนางเอกจะทำหน้าตาย พระเอกก็รู้อยู่ดีว่านางไม่โอเค...ก็เลยถามว่า เธอโอเคมั้ย?

โอ๊ย!!!  มันเป็นฉากที่ดีมากจ้า คือตั้งแต่ต้นเรื่องนางเอกจะมีคำพูดติดปากอยู่เสมอว่า "ไดโจบุเดส"(ไม่เป็นไรค่ะ) ความหน้านิ่งของนางทำให้ทุกคนเข้าใจว่านางสตรอง นางไม่เป็นไร เย็นชาอยู่แล้ว แต่พระเอกคือเป็นคนเดียวที่คอยสังเกตว่าตอนนี้ไม่เป็นไรจริงๆ หรือแค่พูดๆไป ทีนี้พอถามว่าโอเคมั้ย พระเอกก็มองที่มือนางเอกเป็นอัตโนมัติเลยว่า กำมืออยู่หรือเปล่า(ถ้ากำมือคือไม่โอเค) ซึ่งก็เป็นครั้งแรกของนางเอกที่กล้าที่จะบอกกับใครซักคนว่าเธอ"ไม่โอเค" จริงๆ

ก็ไม่รู้ว่าจะเมาท์ยังไงให้รู้สึกว่าเป็นติ่งเรื่องนี้หนักได้มากไปกว่านี้ อวยได้มากกว่านี้แล้ว เอาเป็นว่า

เรื่องนี้แนะนำสุดๆสำหรับใครที่กำลังหาหนังฟิลกู๊ด ดูแล้วไม่คิดมากแต่รู้สึกเยอะ อยากให้ลองไปหาดู แล้วจะอยากกลับมาเมาท์กับเราอีก555

ไปเมาท์กันต่อได้ในเพจ: https://www.facebook.com/PanchaliWriter/

ขอขอบคุณภาพจาก

https://www.imdb.com/title/tt3795494/mediaviewer/rm2780838912

https://www.duckload.ws/forum/showthread.php?t=1053015

https://www.womjapan.com/column/trend/update-trend/5-recommended-komatsu-nana-movies/

https://image.tmdb.org/t/p/original/44Z0VKZvZ071NDHhy1oYb7ghGTS.jpg

http://asianwiki.com/images/6/6a/Close_Range_Love_%28Kinkyori_Renai%29-tp.jpg

https://aramajapan.com/news/newrelease/yamapi-to-release-a-dance-mini-album/3643/